اهميت و ضرورت بازی برای كودكان
مهمترين مشغوليت كودك در زندگی بازی است. كودك در جريان بازی و در يك زمان، پرورش فكری و عاطفی، جسمی و اجتماعی می‌يابد و آنچه او از طريق بازی بدست می‌آورد به طور مثبت كسب می‌كند. زيرا اساس آن تجربه است. اين تجربه‌ای است كه از طريق عضلات و حواس خود كودك، به دست آمده است. بازی بكي از مهمترين موضوعات تربيتی است كه بسيار مورد توجه روان‌شناسان و علمای تعليم و تربيت قرار گرفته است. تحيقات جديد نشان داده است كه بازی تاثير بسياری در رشد بدنی و ذهنی كودكان دارد. بدن تنها وسيله‌ای است كه كودك بوسيله آن می‌تواند جهان خارج را توسط حواس مختلف درك كند. هر آنچه کودک شما از بازی بدست می‌آورد، به طور مثبت کسب می‌کند. پس نگران بازی‌های فرزند خود نباشید.
بازی وسيله طبيعی كودك برای بيان و اظهار «خود» است. آلفرد آدلر روان شناس معروف می‌گويد كه «هرگز نبايد به بازی‌ها به عنوان روشی براي وقت كشي نگاه كرد». كاينست اظهار می‌دارد كه بازی كردن برای كودك مساوی است با صحبت كردن براي يك بزرگسال. بازی و اسباب بازی، كلمات كودكان هستند». بازی، روش طبيعی شركت كودكان در فعاليت‌هايی است كه سرانجام سبب كسب مهارت و ورزيدگی برای مقابله با مشكلات زندگی می‌شود. كودكان از طريق بازي احساسات، ناكامی‌ها و اضطراب‌های خود را بيان می‌دارد. همه كودكان فارغ از رنگ پوست و مو يا تعلق به نژاد و قوم خاص در هر كجای دنيا كه باشند بازی می‌كنند فعاليت بازی در واقع تلاش كودك براي كنار آمدن با محيط است كه از اين طريق او خود را می‌يابد و دنيا را درك می‌كند.
درمورد اهميت بازی به طور خلاصه می‌توان گفت كه از راه بازی می‌توان ضوابط و مقرراتي به كودك آموخت و ناسازگاری‌های اور ا می‌توان اصلاح كرد. نابسامانی‌های او را سرو سامان داده و به راه عقل و انديشه و پذيرش انظباط انداخت.